26 Μαρτίου 2006
Στις 26 Μαρτίου 2006, Γ΄Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως), πραγματοποιήθηκε η ετήσια εορτή του Συλλόγου μας ως εξής:
Το πρωί της Κυριακής το Δ. Σ. με αρκετά μέλη του Συλλόγου μας παρηκολούθησε τη Θ. Λειτουργία με αρτοκλασία, εις τον Ι. Μ. Ναόν του Αγ. Μηνά, συλλειτουργούντος του πανοσιολογιωτάτου Αρχι-μανδρίτου π. Αντίπα, από το Ιερόν Ιβηριτικόν Κελλίον της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους, ο οποίος και κήρυξε τον Θ. Λόγο.
Μετά έγινε μικρή δεξίωση στο "Σπίτι της Αγάπης" του Αγ. Μηνά και το απόγευμα της ιδίας ημέρας, ο π. Αντύπας, ομίλησε στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, με θέμα:"Επιτελούντες Αγιωσύνη εν Φόβω Θεού".
Η ομιλία πλαισιώθηκε από την χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, υπό την διεύθυνση του π. Νικολάου Χουδετσανάκη.
Τον π. Αντίπα, προλόγισε ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας κ. Γεώργιος Κρασανάκης ως εξής:
Τά χαρίσματα τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ὃπως μᾶς διδάσκει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας (11, 2-3) εἲναι τά ἑξῆς: "Πνεύμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς, πνεῦμα ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως, πνεῦμα εὐσεβείας, πνεῦμα φόβου Θεοῦ".
Ἡ κατάκτηση τῶν χαρισμάτων αὐτῶν, σύμφωνα μέ τόν Ὃσιο Νικήτα Στηθάτο, πού ἒζησε γύρω στό 1030 μ. Χ., πρέπει νά ἀρχίζει ἀπό τόν καθαρκτικό φόβο, ? ὁποίος λέγεται καί μή ἁγνός ἢ φόβος κολάσεως. Ἓνας φόβος πού καθαρίζει τόν ἂνθρωπο ἀπό τά στίγματα τῆς ἁμαρτίας, πού καλλιεργεῖ τήν εὐλάβεια καί τή συστολή καί ἐνισχύει γιά νά φθάσει στόν ἁγνό φόβο, ὁ ὁποῖος εἲναι ὁ φόβος καθαρότητας τῆς καρδιᾶς, ὁ φόβοςτοῦ Θεοῦ, πού παραμένει αἰώνιος. " Ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς τόν αἰῶνα αἰῶνος", (Ψαλμ. 18, 10). Χωρίς αὐτόν, καμιά ἀρετή δέν εἲναι κατορθωτή. Ἐκεῖνος πού δέν ἒχει θεῖο φόβο οὒτε ἂλλο καλό μπορεῖ νά ἒχει, καμιά ἐντολή δέν μπορεῖ νά τηρήσει, ὃπως ἒλεγε ὁ Ὃσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός.
Ὁ ἁγνός αὐτός φόβος ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τῆς σοφίας. " Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου", (ψαλμ. 110, 10). Ὁ ἲδιος φόβος γεμίζει στή συνέχεια τήν καρδιά μέ σύνεση, ἒπειτα μέ βουλή (βούληση), με δύναμη, μέ γνώση τῶν θείων καί ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ὁδηγώντας τελικά στήν εὐσέβεια. Ἡ ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται ἒτσι κατοικητήριο οὐρανίων θυσαυρῶν. Ὁ ἂνθρωπος ἀποκτᾶ ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ζεῖ μέσα στή μέριμνα καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀγαπᾶ τήν ἀρετή, μισεῖ τήν ἁμαρτία καί φοβᾶται τήν ἀλλοίωση. Ἒχει φθάσει στήν ἁγιότητα. Εἲναι τέλειος καί ὁλοκληρωμένος. Ἒχει φρόνημα ταπεινό καί καρδιά μέ συντριβή.
Σ' αὐτό τό ὓψος τῆς τελειότητας καί τῆς ἁγιότητας εἲναι ἀδύνατο νά φθάσει κανείς χωρίς φόβο Θεοῦ, χωρίς τόν ἁγνό φόβο Κυρίου. Αὐτός ἀνάπτει στήν καρδιά τόν θεῖο ἒρωτα καί ὁδηγεῖ στά ἐλπιζόμενα. Αὐτός ἁγιάζει καί καθιστᾶ τόν ἂνθρωπο ἱκανό νά στέκεται ἀκλόνητος στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία φροντίζει νά μή χάσει.
Ὁ ἃγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἒλεγε: " Ἀπό τό φόβο ξεκινούμε καί ἀνεβαίνουμε στό τέλος τῆς σοφίας, στή σύνεση, ὓστερα ἀπό τήν ὁποία πλησιάζομε τόν Θεόν, ἒχοντας τή σοφία νά μεσιτεύει γιά τήν ἒνωσή μας με Αὐτόν.
Γι' αύτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβούλευε τούς Κορινθίους, καί δι' αὐτῶν τούς χριστιανούς ὃλων τῶν αἰώνων, νά προοδεύουν στήν ἁγιότητα μέ φόβο Θεοῦ. Τούς ἒλεγε: "Καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ", (Β΄ Κορ. 7, 1). Να καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό καθετί πού μολύνει τό σῶμα καί τό πνεῦμα μας καί νά τελειοποιούμαστε στήν ἁγιωσύνη μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Ὣστε, λοιπόν, "ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ". Αὐτό εἲναι τό θέμα πού θά μᾶς ἀναπτύξει ὁ π. Ἀντίπας, Ἱερομόναχος τοῦ Ἱεροῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου τῆς Ἁγίας Ἂννης τοῦ Ἁγίου Ὃρους, ὁ ὁποίος βρίσκεται ἀπόψε κοντά μας, ἀνταποκρινόμενος στήν πρόσκληση τοῦ Συλλόγου "Φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὂρους" Ἡρακλείου. Τον εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τόν κόπο καί τήν ἀγάπη του καί εὐχόμαστε στόν ἲδιο καί τήν ἱερά συνοδεία του πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου, ὣστε μέ τή βοήθεια καί τῶν φιλανθρώπων χριστιανῶν νά φέρουν σέ πέρας τήν ἀναστήλωση τοῦ ἱστορικοῦ Κελλίου τους.
Εὐχαριστοῦμε, ἐπίσης, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κρήτης κ. Τιμόθεον γιά τήν προσφορά τῆς Αἲθουσας αυτῆς γιά τήν ἀποψινή πνευματική μας ἐκδήλωση, καθώς καί τά μέλη τῆς Βυζαντινῆς Χὁρωδίας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης πού πλαισίωσαν τήν ὁμιλία τοῦ π. Ἀντίπα μέ τούς ὓμνους τους.
Παρακαλῶ τόν π. Ἀντίπα νά πάρει τό λόγο.
Το πρωί της Κυριακής το Δ. Σ. με αρκετά μέλη του Συλλόγου μας παρηκολούθησε τη Θ. Λειτουργία με αρτοκλασία, εις τον Ι. Μ. Ναόν του Αγ. Μηνά, συλλειτουργούντος του πανοσιολογιωτάτου Αρχι-μανδρίτου π. Αντίπα, από το Ιερόν Ιβηριτικόν Κελλίον της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους, ο οποίος και κήρυξε τον Θ. Λόγο.
Μετά έγινε μικρή δεξίωση στο "Σπίτι της Αγάπης" του Αγ. Μηνά και το απόγευμα της ιδίας ημέρας, ο π. Αντύπας, ομίλησε στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, με θέμα:"Επιτελούντες Αγιωσύνη εν Φόβω Θεού".
Η ομιλία πλαισιώθηκε από την χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, υπό την διεύθυνση του π. Νικολάου Χουδετσανάκη.
Τον π. Αντίπα, προλόγισε ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας κ. Γεώργιος Κρασανάκης ως εξής:
Τά χαρίσματα τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ὃπως μᾶς διδάσκει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας (11, 2-3) εἲναι τά ἑξῆς: "Πνεύμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς, πνεῦμα ἰσχύος, πνεῦμα γνώσεως, πνεῦμα εὐσεβείας, πνεῦμα φόβου Θεοῦ".
Ἡ κατάκτηση τῶν χαρισμάτων αὐτῶν, σύμφωνα μέ τόν Ὃσιο Νικήτα Στηθάτο, πού ἒζησε γύρω στό 1030 μ. Χ., πρέπει νά ἀρχίζει ἀπό τόν καθαρκτικό φόβο, ? ὁποίος λέγεται καί μή ἁγνός ἢ φόβος κολάσεως. Ἓνας φόβος πού καθαρίζει τόν ἂνθρωπο ἀπό τά στίγματα τῆς ἁμαρτίας, πού καλλιεργεῖ τήν εὐλάβεια καί τή συστολή καί ἐνισχύει γιά νά φθάσει στόν ἁγνό φόβο, ὁ ὁποῖος εἲναι ὁ φόβος καθαρότητας τῆς καρδιᾶς, ὁ φόβοςτοῦ Θεοῦ, πού παραμένει αἰώνιος. " Ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς τόν αἰῶνα αἰῶνος", (Ψαλμ. 18, 10). Χωρίς αὐτόν, καμιά ἀρετή δέν εἲναι κατορθωτή. Ἐκεῖνος πού δέν ἒχει θεῖο φόβο οὒτε ἂλλο καλό μπορεῖ νά ἒχει, καμιά ἐντολή δέν μπορεῖ νά τηρήσει, ὃπως ἒλεγε ὁ Ὃσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός.
Ὁ ἁγνός αὐτός φόβος ἀποτελεῖ τήν ἀρχή τῆς σοφίας. " Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου", (ψαλμ. 110, 10). Ὁ ἲδιος φόβος γεμίζει στή συνέχεια τήν καρδιά μέ σύνεση, ἒπειτα μέ βουλή (βούληση), με δύναμη, μέ γνώση τῶν θείων καί ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ὁδηγώντας τελικά στήν εὐσέβεια. Ἡ ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται ἒτσι κατοικητήριο οὐρανίων θυσαυρῶν. Ὁ ἂνθρωπος ἀποκτᾶ ἐμπιστοσύνη στό Θεό, ζεῖ μέσα στή μέριμνα καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀγαπᾶ τήν ἀρετή, μισεῖ τήν ἁμαρτία καί φοβᾶται τήν ἀλλοίωση. Ἒχει φθάσει στήν ἁγιότητα. Εἲναι τέλειος καί ὁλοκληρωμένος. Ἒχει φρόνημα ταπεινό καί καρδιά μέ συντριβή.
Σ' αὐτό τό ὓψος τῆς τελειότητας καί τῆς ἁγιότητας εἲναι ἀδύνατο νά φθάσει κανείς χωρίς φόβο Θεοῦ, χωρίς τόν ἁγνό φόβο Κυρίου. Αὐτός ἀνάπτει στήν καρδιά τόν θεῖο ἒρωτα καί ὁδηγεῖ στά ἐλπιζόμενα. Αὐτός ἁγιάζει καί καθιστᾶ τόν ἂνθρωπο ἱκανό νά στέκεται ἀκλόνητος στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία φροντίζει νά μή χάσει.
Ὁ ἃγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἒλεγε: " Ἀπό τό φόβο ξεκινούμε καί ἀνεβαίνουμε στό τέλος τῆς σοφίας, στή σύνεση, ὓστερα ἀπό τήν ὁποία πλησιάζομε τόν Θεόν, ἒχοντας τή σοφία νά μεσιτεύει γιά τήν ἒνωσή μας με Αὐτόν.
Γι' αύτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβούλευε τούς Κορινθίους, καί δι' αὐτῶν τούς χριστιανούς ὃλων τῶν αἰώνων, νά προοδεύουν στήν ἁγιότητα μέ φόβο Θεοῦ. Τούς ἒλεγε: "Καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ", (Β΄ Κορ. 7, 1). Να καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό καθετί πού μολύνει τό σῶμα καί τό πνεῦμα μας καί νά τελειοποιούμαστε στήν ἁγιωσύνη μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Ὣστε, λοιπόν, "ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ". Αὐτό εἲναι τό θέμα πού θά μᾶς ἀναπτύξει ὁ π. Ἀντίπας, Ἱερομόναχος τοῦ Ἱεροῦ Ἰβηριτικοῦ Κελλίου τῆς Ἁγίας Ἂννης τοῦ Ἁγίου Ὃρους, ὁ ὁποίος βρίσκεται ἀπόψε κοντά μας, ἀνταποκρινόμενος στήν πρόσκληση τοῦ Συλλόγου "Φίλοι τοῦ Ἁγίου Ὂρους" Ἡρακλείου. Τον εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τόν κόπο καί τήν ἀγάπη του καί εὐχόμαστε στόν ἲδιο καί τήν ἱερά συνοδεία του πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου, ὣστε μέ τή βοήθεια καί τῶν φιλανθρώπων χριστιανῶν νά φέρουν σέ πέρας τήν ἀναστήλωση τοῦ ἱστορικοῦ Κελλίου τους.
Εὐχαριστοῦμε, ἐπίσης, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κρήτης κ. Τιμόθεον γιά τήν προσφορά τῆς Αἲθουσας αυτῆς γιά τήν ἀποψινή πνευματική μας ἐκδήλωση, καθώς καί τά μέλη τῆς Βυζαντινῆς Χὁρωδίας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης πού πλαισίωσαν τήν ὁμιλία τοῦ π. Ἀντίπα μέ τούς ὓμνους τους.
Παρακαλῶ τόν π. Ἀντίπα νά πάρει τό λόγο.